Barnseignarfríið á enda

Þrátt fyrir að hafa nú búið í Svíaríki í 3 ár fyrir utan þessi 5 í æsku (22% ævi minnar samanlagt!), þá hefur mér ekki enn tekist að læra að setja upp samúðarsvip þegar maður heyrir af vinnufélögum sem "ganga inn í vegginn". Það sem ég hef komist næst því er þegar ég rak mig allharkalega með öxlina í vegginn í matsalnum um daginn, en í hugum Svía hefur hugtakið allt aðra merkingu, sem sagt að "brenna út". Í stuttu máli inniber þetta að maður getur ekki sinnt vinnunni og verður að vera í 100% veikindaleyfi, þar fyrir utan getur maður gert hvað sem er. Fyrir mér hljómar þetta svona: ég er ekki þunglynd en mér finnst leiðinlegt í vinnunni og vil frekar vera í veikindaleyfi. Ég er kannski fullgróf, en hvað er að þessu liði? Nýjasta dæmið er sjúkraþjálfarinn á deildinni sem gekk í vegginn um daginn, þegar þetta var tilkynnt hölluðu allir undir flatt og voru agalega leiðir nema ég sem fór að flissa í hljóði. Formaður húsfélagsins hérna í götunni hjá mér er einmitt útbrunnin, sem hentar henni ábyggilega mjög vel því þá hefur hún tíma til að vera í garðinum 7 klukkustundir á dag á milli þess sem hún stýrir húsfélaginu með harðri hendi og er með nefið ofan í hvers manns koppi á meðan ég vinn myrkranna á milli fyrir bótunum hennar. Frábært fyrirkomulag!
En svo að ég snúi mér að jákvæðara hjali þá get ég sagt frá hinum stórkostlegu tónleikum með George Michael á föstudagskvöldið sem við stelpunar létum okkur auðvitað ekki vanta á. Við höfum öll elst alveg fáránlega lítið síðan 1985 þegar Wham var og hét, það er helst að Goggi kallinn sé kominn með smá bjórvömb enda kannski ekki við öðru að búast miðað við lífernið á honum. Hvað varðar kynhneigðina er þetta auðvitað hans ákvörðun í einu og öllu og verður að bera virðingu fyrir því, en það er ekki hægt að segja annað en að þar hafi góður biti farið í hundskjaft. Þetta voru í stuttu máli frábærir tónleikar og auðvitað rífandi stemmning, get ekki neitað því að það hríslaðist gæsahúð um mig alla frá toppi til táar þegar hann tók Careless Whisper.
Ég er sem sagt komin aftur út eftir vikudvöl á Íslandi, greinilegt að bófar og ræningjar skilja ekki dulmálið mitt því hér var allt á sínum stað, það er að segja sama óreiðan og venjulega. Tók næturflug frá Íslandi klukkan 1 um nótt, lenti klukkan 6 að staðartíma og fór beint í vinnuna. Á sínum tíma fannst mér þetta góð hugmynd, man ekki alveg hvaða hugsun lá þar að baki... Er á vakt í dag og líka í gær, enn sem komið er verið afspyrnu rólegt og nú eru einungis 14 tímar eftir. Katla er í Vindáshlíð í sumarbúðum þessa dagana, ég keyrði hana í rútuna áður en ég fór og stóð ekki alveg á sama þegar ég sá að hún var nánast sú eina sem var ekki með vinkonu með sér, ég hringdi svo alveg í öngum mínum daginn eftir, alveg sannfærð um að hún væri aðframkomin af leiðindum og heimþrá og örugglega lögð í einelti eða eitthvað þaðan af verra, fékk hins vegar allt önnur svör mér til mikillar undrunar; allt gengi eins og í sögu, þetta væri frábær hópur og greinilegt að þær kæmu frá góðum heimilum! Mikið er ég fegin að hún er ekki með einhverjum fátæklingum eða godforbid stúlkubörnum úr brotnum fjölskyldum...