Mallorca

Takið eftir svörtu sokkunum sem drengurinn klæðist, það er alltaf hægt að þekkja íslenska karlmenn í útlöndum á því að þeir eru í sokkum í sandölunum! Reyndar verð ég að segja Sölva til varnar að þetta voru einu 20 mínúturnar í ferðinni sem hann fór í sokka....
Höfðum það hrikalega fínt á Mallorca, algjört letifrí. Gerðum bara nákvæmlega það sem okkur langaði, engar kvaðir. Sumir vildu helst liggja uppi í herbergi og lesa Harry Potter, aðrir vildu helst veiða krabba við bryggjuna og enn aðrir vildu helst bara njóta þess að vera með börnunum sínum, allir fengu óskir sínar uppfylltar. Það var óskaplega þægilegt að geta klæðst öllum gömlu hallærisfötunum og verið alveg sama því það var enginn þarna sem við þekktum.
Eftir nokkra daga var ég þó farin að minna óþægilega mikið á Britney Spears (það er að segja eftir að hún kynntist Kevin og hætti að vera poppstjarna):
- trashy hairdo (enginn hárblásari á herberginu)
- unfitting and unflattering clothing (um að gera að nýta allt sem komid er úr tísku)
- no or bad makeup (til hvers að eyða öllu fína Mac-snyrtidótinu?)
Fór til dæmis í bátsferð í agalega fínu víðu pilsi (sk. volangkjol sem mér skilst að sé algjörlega out, að minnsta kosti ef eitthvad er að marka sænsk blöd) sem flettist upp um mig í rokinu, mjög Marilyn Monroe.... kannski ekki alveg eins gracious þó. Mér fannst þó enn minna glamúrös þegar allir fóru að æla allt í kringum mig, við héldum þó kúlinu, börnin létu nægja að verða kríthvít í framan og spyrja í sífellu hvenær þessi "skemmtiferð" tæki enda. Minnti mig á þegar við vorum á leið til Færeyja með Norrænu fyrir nokkrum árum, allir sjóveikir en reyndu að láta það ekki á sig fá. Sölvi var tveggja ára og hljóp þarna um allt, fannst skemmtilegast að vera í boltalandinu og ég skildi hann eftir þar í umsjón afa síns stundarkorn. Þegar ég kom til baka var pabbi kominn inn í boltalandið, og kom það nokkuð á óvart þar sem það var bannað fyrir eldri en 7 ára... Hann stóð þarna á einum fæti og var að reyna að veiða ákveðna bolta upp og koma í veg fyrir að grunsamlegur þykkfljótandi vökvi rynni til botns, drengurinn hafði sem sagt gubbað í boltalandið sem er sennilega versti staðurinn í bátnum til að gera slíkt.
Já, við fórum sem sagt á fætur þegar við nenntum, reyndar var biologiska klukkan í börnunum að stríða mér fyrstu dagana, algjör óþarfi að spretta upp á morgnana fyrir klukkan átta að mínu mati, en það jafnaði sig þegar á leið. Ég reyndi nokkrum sinnum að stinga upp á að við færum eitthvað, leigðum hjól eða bíl og skoðuðum okkur aðeins um en aldrei þessu vant voru börnin sammála: "Nei, verum bara hérna..." Það eina sem við gerðum markvert fyrir utan áðurnefnda bátsferð var að fara í vatnsrennibrautagarð sem var mjög skemmtilegt en ég skil ekki af hverju það er ekki hægt að hafa vatnið í þessu dóti örlítið heitara, 2 gráður myndu gera gæfumuninn. Katla hélt uppi heiðri fjölskyldunnar og skellti sér í þetta allt saman, við Sölvi vorum aðeins meiri skræfur. Reyndar heldur hann því statt og stöðugt fram að hann hafi lært að synda í ferðinni, ég vil nú reyndar frekar meina að hann hafi lært að halda ekki fyrir nefið í kafi og sprikla síðan í einhverju sem hann sagði að héti Hákarlasund.... Hann hélt sig samt til öryggis mest í grunna endanum, ekki eins og á Ítalíu í vor þegar hann hljóp á undan mér að sundlauginni fyrsta daginn og hoppaði út í djúpu laugina um leið og hann hrópaði: "Splischen, splaschen!!" Sem betur fer var Katla þarna með honum og gat bjargað bróður sínum frá drukknun. Um kvöldið fórum við svo út að borða, Sölvi gat ekki klárað matinn sinn og ég spurði Kötlu hvort hún vildi draga hann að landi. "Nei", sagði hún og leit sposk á mig, "ég er búin að gera nóg af því í dag!"
En aftur að Mallorca... Sölva fannst óskaplega gaman að vaða í sjónum og leita að kröbbum og krossfiskum og tilkynnti mér að hann væri orðinn vinur allra sjódýra. Var auðvitað vinur skordýra fyrir: "Veistu mamma, um daginn var ég að hjálpa maurunum, þeir voru svo þreyttir og voru að hvíla sig en ég kom með fullt af spýtum og laufum fyrir þá (breiddi út faðminn til að sýna hvað það var mikið) og setti ofan á mauraþúfuna, þá þurftu þeir ekki að vinna svona mikið og gátu hvílt sig meira!" Ég sá reyndar frekar fyrir mér hvernig hið flókna og undraverða gangakerfi í mauraþúfunni hafi hrunið til grunna auk þess sem þúsundir maura hafa líklega týnt lífi, en hugsunin var samt sem áður falleg.
Góð ferð í alla staði og ég er mjög stolt af mér að hafa skellt mér ein í frí með börnin, hefði gjarnan viljað hafa fullordins félagsskap, en allir sem ég spurði höfðu annað hvort ekki tíma, voru blankir, eða of hræddir til að fljúga (nefnum engin nöfn....)
Látum Sölva hafa síðasta orðið eins og oft áður... Síðasta kvöldið þegar hann kom uppúr baðinu, hreinn og ilmandi, varð honum litið á mig sem átti eftir að fara í sturtu og var ekki alveg eins fersk, med sólvörn og sand upp um mig alla: "Mamma mín, þú ert nú kannski ekki hreinasta mamma í heimi, en þú ert sú besta!"