Ein í kotinu

Jæja, þá er ég mætt aftur á svæðið eftir 2 frábærar vikur á Íslandi.
Það var yndislegt að setjast uppí vél eftir annasama daga á undan, ég asnaðist meira að segja til að vinna til hádegis daginn sem við fórum (hvað var ég að spá?) en þetta gekk nú allt saman vel, reyndar hafði leigubílsstjórinn að orði að þetta væri í fyrsta skipti sem flugfarþegi sem hann átti að keyra út á völl væri ekki kominn heim úr vinnunni þegar leigubíllinn kom! Kvöldið áður hafði ég farið ásamt meðeigendum að sækja "snekkjuna" í frábæru veðri, óskaplega gaman og lentum í ýmsum ævintýrum. Keyptum bátinn af fullkomnasta pari norðan Alpafjalla sem stóðu með áhyggjusvip á bryggjunni og horfðu á eftir okkur þeysast af stað. Vorum meðal annars stöðvuð af strandgæslunni fyrir of hraðann akstur en brostum okkar blíðasta og losnuðum á einhvern undraverðan hátt við sekt. Síðan kom að því að fara gegnum Slussen og fylgdumst spennt og örlítið stressuð með því hvernig yfirborð vatnsins minnkaði á meðan við héldum dauðahaldi í þar til gerð reipi, áttum svo að bruna af stað út í Eystrasaltið en þá fór báturinn ekki í gang. Hann fer víst ekki í gang í hlutlausum.... Ferðin tók mun lengri tíma en gert hafði verið ráð fyrir og klukkan farin að nálgast miðnætti þegar komið var á áfangastað, kom þá í ljós að við komumst ekki út af svæðinu vegna rammgerðrar gaddavírsgirðingar og skorts á lykli sem átti að hafa verið skilinn eftir í bláum hanska á ákveðnum stað - bláa höndin teygir sig víða. Endaði með því að það var ákveðið að klifra yfir og þar sem ég stóð þarna með lappirnar sitt hvoru megin girðingar standandi í lófum félaga minna (mjög svo traustum tek ég fram) með gaddavírinn í klofinu flaug gegnum huga minn: þetta fer aldrei vel. En það gerði það samt og það var ekki mér að þakka. Þá átti eftir að keyra tilbaka, í stuttu máli var ég komin heim kl. 01.30 og átti þá eftir að pakka (aftur: Hvað var ég að spá?). Kalla það gott að hafa náð 3 klst svefni.
Höfðum það afskaplega notalegt á Íslandi, Sölvi byrjaði á Sæborg gamla leikskólanum sínum í síðustu viku og fannst svakalegt fjör að hitta gömlu vinina. Katla hitti líka gömlu vinkonurnar, fór reyndar í Kaldársel í morgun með einni þeirra, verður í 5 daga og hlakkaði óstjórnlega til.
Við Ingi náðum að afreka 2 brúðkaup, veiðiferð, útskrift hjá Braga Sveins ofurséní (hæsta meðaleinkunn í tölvunarverkfræði frá upphafi og tvöfaldur dúx, need I say more?), fullt af frábærum matarboðum og svo var það auðvitað ráðstefnan. Það komu 6 læknar af minni klinik á ráðstefnuna, fengu geggjað veður og við náðum að gera fullt af skemmtilegheitum með þeim. Við buðum þeim bæði heim til mömmu og pabba og einnig í fordrykk á Hjarðarhagann, þá komu líka Össi og Gulla og klinikchefinn í Uppsala, helst til seint að fara að smjaðra fyrir honum þar sem ég er þegar búin að fá vinnuna en átti þó eftir að semja um laun, vona bara að honum hafi þótt ídýfan mín góð...
Óneitanlega mjög skrýtið að vera ein í húsinu, veit ekki alveg hvernig ég á að vera, læddist á fætur í morgun eins og venjulega til að vekja engan, var líklega ekki þörf á því. Annars stefni ég að því að afreka margt og mikið í einverunni og ætlaði að taka fyrsta daginn með trukki.
Afrek dagsins:
- í vinnunni sinna eina inniliggjandi sjúklingnum, gera 1 tracheotomiu fyrir þá sem vita hvað það er, sjá 3 akút sjúklinga eftir hádegi. Ókei, ekki mikið til að hreykja sér af en það er ekki mér að kenna að það eru sumarleyfi og öll starfsemi dregin niður í nánast ekki neitt.
- ætlaði að sækja nýja bílinn - kom því miður of seint og bílasalinn vildi bóka nýjan tíma til að ná að kenna mér ljóskunni á alla takkana
- versla í galtóman ísskápinn (ég tók með mér eftirréttinn úr flugvélinni í gær til að eiga eitthvað í morgunmat, frekar dapurt)
- kaupa sláttuvél
- ætlaði að slá blettinn - gekk ekki vegna úrhellisrigningar
- ætlaði út að hlaupa - gekk ekki vegna sömu ástæðu og ofan, allir vita að það er stórhættulegt að hlaupa í rigningu, maður getur hreinlega forskalast eða eitthvað þaðan af verra
- lyfti lóðum á meðan horft var á Frasier, hinir tveir örmjóu og einmana vöðvaþræðir sem væri kannski hægt að finna við krufningu í upphandleggjunum fengu vægt sjokk
Á morgun verður hins vegar ekki gert neitt af viti þar sem ég er á leið á tónleika með gömlu átrúnaðargoðunum í Duran Duran!

Hjónakornin í grillveislu hjá Pétri Gaut og Berglindi

Síðasta stundin með Rannveigu, í leigubíl í leið út á flugvöll

Jómfrúarferðin á nýja bátnum

Vortónleikar á Grænu deildinni

Katla í kisuleikriti með frjókornaofnæmi

Systkinin í Gröna Lund

Flottu feðgarnir

Á heimleið

Hér líða nánast ár og dagar milli blogga, alls ekki nógu gott frú Sigríður!
Nú er aldeilis farið að styttast í heimferð, erum að byrja að pakka í kvöld, hef ekki tíma á morgun því þá er ég að fara ásamt meðeigendum að sækja nýja bátinn. Já, ég sagði bátinn! Við hjónin gerðum stórar fjárfestingar um helgina, gerðum okkur lítið fyrir og keyptum bæði bíl og bát! Báturinn er 18 feta mótorbátur sem við skelltum okkur á í félagi við Sunnu og Sigurð Yngva og Alfreð og Björk. Munum aldeilis taka okkur vel út í sumar þeysandi um skerjagarðinn. Svo ákváðum við að skipta um bíl sisvona, völdum geysifagran Volvo V70. Á þessu heimili gerast hlutirnir hratt ef einhver var ekki búinn að átta sig á því.
Við erum sem sagt á leið heim á föstudaginn, ég trúi því varla því ég á eftir að gera ótal hluti, er með allt niðrum mig í vinnunni og það sem mestu máli skiptir er að ég á eftir að verða brún, mjó og kaupa fullt af nýjum fötum!
Hér hafa verið góðir gestir undanfarið, pabbi um þar síðustu helgi og svo Maggi og Þóra. Ég var reyndar ekki mikið við þegar pabbi var, fór í bráðskemmtilegan og kvenlegan saumaklúbb hjá Sunnu á föstudagskvöldið og var svo á vakt frá laugardagsmorgni til sunnudagsmorguns. Held samt að pabba hafi verið nokkuð sama, stutt þangað til við komum heim og svo er líka svo gaman að fá að ærslast með afakrökkunum án þess að mamman sé að skipta sér af. Við keyrðum svo afann út á völl á sunnudaginn og enduðum í svaka bíltúr sem átti reyndar bara að vera stutt skemmtiferð til Fjällnora, en þar sem eina kortið í bílnum var það sem mamma skildi eftir og var frá 1978 tókst fremur erfiðlega að finna staðinn. Hófst þó að lokum og okkur leist mjög vel á eins og áður fyrr en mikið var ég hissa að sjá að það sem ég upplifði alltaf sem gríðarsvæði sem flenniströnd eins langt og augað eygði, var aðeins smá grasblettur og smávegis strandarbútur. Förum alveg örugglega þangað aftur og sólum okkur þegar þannig stendur á.
Afinn stóð undir væntingum og fjarlægði hjálpardekkin án þess að hika, kom auðvitað á daginn að pilturinn þurfti ekkert á þeim að halda, hjólar hér um allt á fleygiferð. Hann sagði við mig um daginn uppúr þurru: "mamma hvað á ég eiginlega að hafa þennan stein í eyranu í mörg ár?" Verðandi háls-nef-og eyrnalæknirinn tók andköf, og kannaði málið akút, mikið rétt, í hlustinni var steinn. "Sko, fyrst prófaði Þorri og hann festist ekki, svo prófaði ég og hann festist! Og svo gleymdi ég honum!" Náðist þó auðveldlega út enda fagmanneskja að verki. Don´t try this at home!
Síðustu gestirnir í þessari lotu voru svo Maggi bró og frú Þóra, þau afrekuðu margt og mikið í ferðinni bæði ein og með okkur, fórum saman til Skokloster, Björklinge og auðvitað Bälinge þar sem við systkinin horfðum með nostalgíusvip á hvern einasta stein. Löbbuðum bæinn þveran og endilangan og sáum varla lifandi veru, einhvern veginn var þetta fjörugri staður í minningunni. Og þar sem ég er öll í nostalgíunni þá keypti ég disk með Carolu, "handa Kötlu", ég held svei mér þá að hún hafi verið mitt fyrsta átrúnaðargoð. Katla er að minnsta kosti hæstánægð, liggur uppí rúmi í þessum töluðu orðum og syngur hástöfum með Främling og fleiri úrvalslögum.