Mánudagur til mæðu

Mánudagarnir eru alltaf erfiðir eftir sukk helgarinnar (það er að segja nammiát og sjónvarpsgláp). Fórum reyndar aðeins út í gær! Löbbuðum 200 metra yfir á tennisvöll sem búið er að breyta í skautasvell þessa dagana og Katla sýndi snilli sína á ísnum, greinilega upprennandi skautadrottning. Við Sölvi eigum enga skauta og erum að verða úrkula vonar um að það komi almennilegur snjór. Stóð nefninlega til að æfa drenginn fyrir skíðaferðina miklu en eins og staðan er núna lítur út fyrir að frumraunin verði í Idre.
Svo var erfitt að vakna í morgun, við Katla fussuðum og sveiuðum í kór yfir því að helgarnar séu bara 2 dagar, hvaða "snillingi" datt það í hug? Fyrsta sem Sölvi sagði var, "ég fer sko EKKI í skólann í dag", en ég gat glatt hann með því að leikskólinn væri lokaður og hann væri að fara í pössun til Ingvars frænda síns. Drengurinn kom alveg af fjöllum og þóttist nú ekkert kannast við það fólk, en dreif sig samt á fætur, setti Mannshvolpinn (sk. kramdjur af hlébarðategund) í bakpokann sinn og ákvað einnig að taka með sér 2 epli í nesti, greinilega ekki treyst því að fá neitt að borða hjá þessu ókunnuga fólki. Svo vildi hann endilega taka með sér strigaskó til öryggis. Það var sem sagt Anna kona Péturs Vignis sem miskunnaði sig yfir okkur og hafði Sölva til hádegis, svo hætti ég snemma og sótti hann, ætti eiginlega alltaf að vera stuttur dagur á mánudögum svo að þetta verði ekki of jobbigt! Þetta hafði gengið bara vel, þegar ég kom var hann að kenna litla frænda sínum að hoppa rosahopp og öskra hátt, nauðsynlegt fyrir unga drengi að kunna það!
Bragi (lillbrorsan) á afmæli í dag, 23 ára! Knús frá öllum á Bildhuggar!

Laugardagur í leti

Loksins komin helgi, "gimmí fæ" sagði Sölvi á föstudaginn þegar ég sótti hann og við slógum saman lófunum, hann var svo feginn að það væri komið helgarfrí.
Vikan hefur bara gengið furðu vel þrátt fyrir að við séum au pair laus, reyndar þurfti ég að losa mig við vakt sem ég átti á fimmtudaginn. Krakkarnir hafa annars verið ótrúlega dugleg að vakna á morgnana, sérstaklega Katla sem lengi vel hefur átt verulega erfitt með að drattast á fætur. Svo er hún búin að uppgötva morgunmatinn í skólanum sem er víst bara talsvert betri en heima hjá henni. Nadia vinkona hennar er yfirleitt sótt seint og þær á fullu að leika þegar ég kem þannig að hún er hæstánægð með ástandið. Sölvi er ekki alveg jafn ánægður, hann er stundum kominn fyrstur á morgnana, reyndar er Melissa oft komin snemma (öðru nafni Litla Krúttið, þar til það kom í ljós hvað hún var frek, þá var hún ekkert krúttleg lengur). Síðan þegar ég kem að sækja hann er oftast búið að sameina deildirnar og hann situr með einhverjum smábörnum, alveg grautfúll yfir því hvað ég kem seint. Hann vill alltaf fara með eitthvað dót í skólann þótt ég hafi reynt að koma í veg fyrir það. Við ákváðum að fá það á hreint hvað væri leyfilegt og ég spurði fóstruna í gær. Sagði honum síðan frá því eins og satt var að það mætti ekki, en sumir krakkar væru svo óþekkir og kæmu samt með dót. "Já, en ég er sumir krakkar!"
Við höfum ekki gert mikið af viti það sem af er helgarinnar, við Sölvi höfum reyndar skotist aðeins á bílnum, fórum loks með jólatréð í endurvinnsluna og með bílinn í þvott. Annars höfum við verið miklir innipúkar, Katla hefur ekki einu sinni stungið nefinu út. Kórónuðum daginn með því að ná í McDonalds (hvað er dásamlegra?) og ætlum nú að fara að gæða okkur á Prins Póló!

Jæja, vona að allir taki eftir nýja útlitinu, allt á íslensku og kommentin aðgengilegri.
Bragi, innilega takk fyrir hjálpina, mér tókst að komast í gegnum thetta á einhvern yfirnáttúrulegan hátt og hlýt að vera á góðri leið með að verða tölvunörd.
Enn ein vinnuvikan hafin, ég þurfti að fara með börnin sjálf í morgun, í fyrsta skipti síðan við fluttum út! Kom auðvitað of seint í vinnuna, biðu eftir mér fullt af börnum sem voru ólm í að láta rífa úr sér nefkirtlana og setja rör í litlu sætu hljóðhimnurnar. Ég hélt að það ætti að vera kappnóg að vakna kl. 6.30, konurnar í vinnunni áttu hins vegar ekki orð yfir því hvað ég fer seint á fætur. Þær vakna allar kl. 5.30 - 6, finnst svo gott að fá "tid för sig själv". Ég held að ég eyði frekar aðeins meiri tíma með sjálfri mér í draumalandinu. Sölvi (eða Sölvis eins og hann segist heita á sænsku, mér finnst það dáldið kúl, svona eins og Elvis) var reyndar alla leiðina í leikskólann að reyna að sannfæra mig um að hann væri ennþá veikur, ég sagði að hann væri búinn að vera veikur í 4 daga eins og hann ætlaði. "En ég ætla að vera veikur í 4 mánuði". Ansi lúnkinn drengurinn að koma sér inn í sænskan hugsunarhátt, best að vera sjukskriven sem mest og lengst.
Katla og Sölvi voru sem sagt í höfuðborginni um helgina, fyrst hjá Sigurði og Sunnu og síðan hjá Guðrúnu og Jóa. Þegar var verið að skutla þeim á seinni staðinn hafði Sölvi víst sagt með mæðutón: "Hvert er nú verið að senda okkur?" Ég verð að fara að taka mig á svo að mín verði ekki minnst í æviminningum Sölva sem "móðirin sem var sífellt fjarverandi". Þetta hafði samt gengið eins og í sögu, fyrir utan að þegar ég kom að sækja þau var Sölvi búinn að tæma sparibauk heimasætunnar og var með alla vasa fulla af peningum sem hann var ansi tregur að láta af hendi.
Nú erum við sem sagt bara þrjú í kotinu og reynum að láta þetta rúlla þangað til hún Rannveig nýja óperan okkar kemur. Ég er að reyna að innleiða nýtt tema í uppeldið og minni nú börnin sífellt á að við séum í sama liði og verðum ad standa saman, leiðbeina hvort öðru í stað þess að fara að rífast, því það geri fólk sem er saman í liði (þau eru nefninlega sífellt að rífast og slást). Heyrði þetta úr fjarska bera árangur í fyrsta skiptið í gær þegar rifrildi var í uppsiglingu, þá sagði Katla: "Heyrðu liðsmaður, eigum við að hafa það þannig að þú gerir þetta og ég geri hitt" (ég er auðvitað búin að gleyma um hvað málið snerist enda aukaatriði í frásögninni). Hitt er annað mál að ég verð væntanlega búin að skrifa bók innan skamms um þessa uppeldisaðferð og verð vinsæll gestur í ýmsum spjallþáttum eins og Oprah og Sirrý.
Ingi er á skíðum í Frakklandi, víst eintómt púl, ótroðnar brekkur og snjór uppá mitti. Hljómar ekki eins og ferð að mínu skapi, þar á allt að vera troðið (en sjálfsögðu ekkert harðfenni) og bar með sólstólum neðst í hverri brekku. Rætist örugglega allt í Idre fjäll!

Frumraunin

Jæja, ekki nóg með að ég sé búin að læra hvernig á að láta tölvuna skrifa íslenska stafi, heldur er maður líka farinn að blogga á gamals aldri!
Þetta er hugsað fyrst og fremst fyrir fréttir af ungunum, en aldrei að vita nema slæðist með fréttir af húsmóðurinni.

Börnin eru þessa stundina í Stokkhólmi í góðu yfirlæti hjá Kristni og Kötlu litlu, fá svo að gista hjá Eyrúnu í nótt. Mamman er nefninlega á vakt í dag og vegna the au pair incident var ekki um neitt annað að ræða en að koma börnunum einhvers staðar fyrir. Reyndar erum við líklega búin að fá nýja au pair sem kemur 1. febrúar, sjúkk!
Sölvi er búinn að vera veikur, var heima frá leikskólanum í gær og í fyrradag, tilkynnti strax á fyrstu stundu að hann yrdi veikur í fjóra daga, þannig að ég geri ráð fyrir að hann fari í leikskólann á mánudaginn.
Svo kann ég líka að gera liti, ligga ligga lá!
Katla er búin að vera mjög hress í skólanum undanfarið, vill yfirleitt ekki koma heim þegar hún er sótt. Nadia vinkona hennar kom með okkur heim úr skólanum í gær og þær léku og léku. Annars líst henni mjög vel á að flytja til Uppsala, vonandi gengur það allt vel.